Kto zasługuje na szczęście? Czy można być szczęśliwym już dziś czy dopiero od jutra? Wzruszająca opowieść o sile miłości, pomimo przeciwności losu i wbrew nieprzychylnym ludziom.

Po pięciu latach nieudanego małżeństwa, Hania rozstaje się z mężem, tracąc jednocześnie pracę, w której szefem był jej teść. Młoda, piękna, ale nieufna kobieta zaczyna życie niemal od nowa. Wieloletni przyjaciel Jakub nabiera większej odwagi i otwiera przed Hanną swoje serce. Jednak na drodze bohaterki staje jeszcze Adam. Dosyć tajemniczy, zagadkowy, z bagażem doświadczeń, zabójczo przystojny i zapatrzony w nią jak w obrazek. Co podyktuje Hannie serce? Kogo powinna wybrać? Charyzmatycznego biznesmena Adama, czy statecznego, sympatycznego Jakuba dzielącego swe troski o małą córeczkę Milenkę?

Anna Balińska stworzyła postać Hanki, kobiety podobnej do każdej z nas, której życie nie zawsze układa się tak jak powinno, nie szczędzi trosk, stawia przed nią wiele pytań i wątpliwości. Bohaterka długo nabiera w sobie pewności lecz czy dokona prawidłowego wyboru?

Czeladź. Zuza Poświata, poważana psycholożka szkolna, cieszy się na rozpoczynające właśnie wakacje. Oznaczają dla niej urlop i zaplanowany wyjazd na Santorini. Te dwa upragnione miesiące wypoczynku za sprawa stalkera w błyskawicznym tempie zmieniają się w koszmar. Telefony z pogróżkami, listy i włamanie do mieszkania to dopiero początek kłopotów. W kręgu podejrzanych typowanych przez policję znajdują się nawet najbliżsi. Czy to możliwe, by w zastraszaniu Zuzy brał udział jej narzeczony? W jakim celu, skoro są w szczęśliwym związku? A może to informatyk szkolny? Osaczona kobieta w krótkim czasie staje się kłębkiem nerwów.

Przyjaźń jest jak zbiór najpiękniejszych nut zapisanych na pięciolinii życia...

Norbert wydaje się niezależnym dorosłym facetem. Studiuje, ma pracę i własne mieszkanie, i potrafi korzystać z życia. Jednak to tylko pozory. W rzeczywistości jest całkowicie uzależniony od despotycznej matki, ale nie tyle w sensie materialnym, co od jej zdania, kaprysów i wygodnych decyzji, które ta wiecznie podejmuje za niego. Zapatrzona w Norbeta Ewelina nie podejrzewa, że jej ukochany prowadzi podwójną grę i spotyka się z innymi kobietami. Czy którąś z nich kocha, czy tylko bawi się ich uczuciami? Jak wygląda świat w jego lustrze? Czy będzie w stanie spojrzeć sobie w oczy, gdy w imię mglistych ideałów i pod presją matki wyprze się własnego dziecka?

Bukiet czerwonych róż zdaje się świadczyć o miłości, lecz gdy na horyzoncie pojawia się odpowiedzialność za nowe życie - narzeczony znika. Na szczęście Ewelina nie jest sama, a oparcie i wyrozumiałość znajduje w rodzinie i przyjaciołach.

W tej opowieści nikt nie zginął, nikt nie został zamordowany, nikt się nie zakochał i nie zmarniał z tęsknoty. To opowieść o tym, że warto żyć i cieszyć się każdą chwilą, którą możemy spędzić z kimś bliskim. Cieszyć się tym, co mamy i tym, co możemy przeżywać. Łapać każdą chwilę i rozkoszować się nią zanim zniknie. I chociaż postacie bohaterek nie do końca są prawdziwe, trochę wyimaginowane i trochę przekoloryzowane, to jednak podobne do każdego z nas, kto chciałby spróbować czasem czegoś innego, czegoś nowego. Czy to potrawy, czy podróży, czy rozmowy z drugim człowiekiem. Czasem brakuje nam odwagi, ale wystarczy szczery uśmiech, aby przełamać lody i wyjść naprzeciw prawdziwej przygodzie, jaką jest życie. I brać je z prawdziwym apetytem. Apetytem na życie. I smakować!

"Od momentu, kiedy po raz pierwszy przestąpiła próg urzędu, miała wrażenie, że zrobiła źle. Cały czas wydawało się jej, że stoi na skrzyżowaniu ruchliwych ulic, tuż przy gwarnym targu różności i nie może ruszyć się, by uciec z tego harmidru, jaki istniał wokół".

Przekorna opowieść o życiu... radościach i smutkach osób uwikłanych w pracę, której nie lubią; przestrzeń, która ich ogranicza; rzeczywistość, która dołuje; stosunki z ludźmi, które przytłaczają. Ale też o marzeniach, które dodają skrzydeł! Słowem: kilka migawek z życia niepokornego.

Agata - szczęśliwa mężatka z dwojgiem dzieci, która po urlopie wychowawczym złapała pierwszą lepszą pracę, jaka się nawinęła i utknęła w niej na długich 12 lat. Laura - walcząca z traumą z dzieciństwa wrażliwa czterdziestolatka, która niespodziewanie traci na pierwszy rzut oka szczęśliwy związek, gdy wychodzą na jaw liczne zdrady męża, dyrektora sporego przedsiębiorstwa. Bochenkowa - sfatygowana pracą kobieta, której celem jest dotrwać w pracy do upragnionej emerytury. Listonosz, który wieczorami dorabia na taksówce. Plejada nietuzinkowych postaci przewijająca się przez całodobowy urząd pocztowy i uwikłanych w swoje własne problemy.

Każdy z nich ma jakąś swoją celę, której tkwi, często bez nadziei na lepszą przyszłość. Komu uda się uwolnić od toksycznego związku, znienawidzonej pracy czy demonów przeszłości?

Pełna humoru i wzruszeń, ale i optymizmu opowieść o tym, że można zmieniać swój świat na lepsze, wystarczy tylko chcieć.

Ścieżki losu to poruszająca opowieść o splątanych losach kilku pokoleń, gdzie przeszłość i teraźniejszość łączą się w niezwykły sposób. Poznaj historię rodzin: Madejskich i Brzósków, których przodkowie podejmowali decyzje mające dalekosiężne konsekwencje, wpływając na życie ich potomków. Każdy wybór, każda droga, każdy krok odciska piętno na przyszłych pokoleniach, kształtując ich losy i ucząc, jak ważne są korzenie, z których wyrastamy.

Natalia przypadkowo odkrywa tajemnicę swojej babki. Podczas jej zgłębiania dostrzega, jak mocno decyzje z przeszłości kształtują jej własną tożsamość i wybory, przed którymi stoi.

Kornel, egoista i lekkoduch, pewnego dnia odbiera telefon od wuja. Tadeusz - swoją decyzją - wywróci życie bratanka do góry nogami.

Co połączy młodą kobietę i mężczyznę? Czyżby los?

Przenieś się w świat, gdzie przeszłość nieustannie splata się z teraźniejszością, a każdy wybór ma znaczenie.

Czasy i środowisko, w jakich przychodzi nam żyć, mają niebagatelny wpływ na ukształtowanie naszych charakterów i zachowań, ale tylko od nas samych zależy, czy pod wpływem innych nie zatracimy siebie. Retrospektywna podróż do lat 60. ubiegłego wieku pokazuje, że niezależnie od wszystkiego, życie toczy się swoim torem, a ludźmi targają namiętności. Czasem tylko pewne rzeczy wymawia się szeptem. Delikatnie zaznaczone tło historyczne nie przytłacza, a wręcz przeciwnie - pomaga umiejscowić wydarzenia. Najważniejsza w tej historii jest jednak miłość.

Justyna ma narzeczonego, którego kocha. Planują ślub. Podróż w jego rodzinne strony zaczyna otwierać przed nią kolejne drzwi do skrywanych pilnie rodzinnych tajemnic. Co odkryje? Czy Karol jest wobec niej uczciwy? Czy sielankowy klimat Drzymlina przełoży się na idyllę małżeńską? Jakich sekretów strzegą łąki sennej wsi podlaskiej?

Dwie kobiety, dwa światy - na pozór tak od siebie różne, a jednak łączy je coś, co nie daje spokoju. Głęboka blizna na psychice tak mocno wryta w podświadomość, że nie daje oddychać. Czy pomogą sobie, gdy ich drogi się skrzyżują? Czy ich zadawniony ból odnajdzie ukojenie? Weronika i Barbara - zajrzyjcie w ich świat.

Książka podejmuje problem traumy z jaką zmaga się osoba dorosła, która jako dziecko była ofiarą gwałtów dokonywanych przez osoby najbliższe i tego, że wymazanie z pamięci nie jest lekarstwem i nie przynosi ukojenia. Każdą traumę trzeba przepracować, by wyzbyć się poczucia winy, jakim dziecko obarcza samo siebie, nie rozumiejąc dramatu, jaki je spotyka. I to, że po takich przeżyciach człowiek nie potrafi odnaleźć się w normalnym związku, nie potrafi po prostu kochać, choć rozpaczliwie pragnie miłości.

Samosiejka to bajka terapeutyczna dla dorosłych. Opowiada - za pośrednictwem metaforycznych obrazów - o traumie doznanej w dzieciństwie i jej konsekwencjach w dorosłości, o pogoni za uczuciem, bliskością i ciepłem, o doświadczaniu świata, zdobywaniu wiedzy życiowej i powrocie do korzeni - w szerokim rozumieniu tego słowa.

Połączenie cech typowych dla bajki (m.in. antyteza: przemoc - słabość) z elementami baśniowymi, magicznymi, niezwykle umiejętne operowanie metaforą, ekspresywnym, nasyconym poetyckością językiem, nastrojem, kolorem i rytmem czyni utwór fascynującym, niezwykłym, przykuwa uwagę i nie pozwala się oderwać od narracji.

Efektownie, plastycznie i dynamicznie przedstawione losy Samosiejki, mocne, dobitne określenia, wyraziste przesłanie i jednoznaczny sens puenty powodują, że utwór jest niezwykle sugestywny, oddziałuje silnie na emocje czytającego, przemawia do uczuć i wyobraźni, wzrusza i przejmuje.

Samosiejka to trudna lektura - jakaż jednak może być bajka o krzywdzie dziecka, o dramacie wywołanym traumą z dzieciństwa, przecież nie miła, z gładkim językiem i jasnymi obrazami; nie - może być tylko taka jak ta, w której są mrok i ciemność, gwałtowność i krzyk, jęk i trzask, nawałnice i pioruny, ogień i trujące wyziewy z wulkanu. Ale też dla kontrastu - jak to w bajce - są tu także: tęsknota za miłością i tkliwość, ciepło płynące z bliskości drugiej osoby i mądre z nią rozmowy.

Puenta Samosiejki jest niezmiernie ważna - to tutaj zawarta jest istota całej opowieści, jej idea, przesłanie. Otóż bardzo zdecydowanie, mocno, wyraziście wynika z niej prawda "z krwi i kości" Autorki - nigdy nie można się poddawać, trzeba walczyć z upiorami przeszłości, mocować się z nimi intensywną, wzmożoną pracą nad sobą i ze sobą, pracą, przy której należy korzystać z pomocy innych - z ich doświadczenia, zdobytej wiedzy, mądrości.

Halina Kosienkowska-Ciota